5 ciąża ? + nieuleczalna choroba księcia Joachima

Dania aż huczy od plotek. Czy księżna Mary jest w ciąży? Jak donoszą duńskie media, wszystko wskazuje, że tak…Obecnie dowodem na rzekomą ciążę księżnej ma być jej oficjalna nieobecność w przeciągu ostatnich piętnastu dni. W najnowszym wydaniu najbardziej znanego australijskiego magazynu pojawił się artykuł spekulujący kolejną mnogą ciąże księżnej „Princess Mary Twins Again!”. Przypomnijmy, że księżna ma 41 lat, więc to ostatni moment na ostateczne powiększenie rodziny.

Oto część artykułu:

Oni już mają doskonałą rodzinę, czwórkę dzieci – Christian, siedem lat, Isabella, pięć lat, i dwu-letnich bliźniaków Vincenta i Josephine. Ale wydaje się, księżna Mary i jej mąż, książę Frederik, szykują nie lada niespodziankę, księżna jest znowu w ciąży z bliźniakami! ‚Mary uwielbia bliźniaczki na tyle, że jest więcej niż chętna by zrobić to jeszcze raz! ” W niedawnej rozmowie z prasą książę Frederik miał mówić o swoich nadziejach na jeszcze większą rodzinę.

Pozostaje mieć nadzieję, że to nie żart na prima aprilis i pałac królewski potwierdzi szczęśliwą nowinę.

***

Książę Joachim ma rękę w gipsie, jak się okazuje, książę cierpi na nieuleczalną chorobę.

Książę Joachim, 43, cierpi na dziedziczną , znaną także jako przykurcz rozcięgna dłoniowego.

Choroba dotyka palców, które się wykrzywiają i trudno je wyciągnąć, charakteryzuje się bliznowaceniem rozcięgna dłoniowego z następczym przykurczeniem zgięciowym palców. w przypadku księcia problem uderzył na lewą rękę, która została niedawno zoperowana.

Książę sam powiedział

- To przykurczu Dupuytrena. Wszystko jest w jak najlepszym porządku, powiedział książę do RoyalDish kiedy został zapytany o rękę w gipsie.

Choroba w większości przypadków wymaga kilku operacji, ponieważ często palce powoli zaczynają krzywieć z powrotem. Zaburzenie genetyczne uważa się za nieuleczalne, choroba dosięga 90% mężczyzn po czterdziestce.

Chorobę Dupuytrena można podzielić na trzy fazy:

1. Faza proliferacji. W obrazie przeważają fibroblasty z dużą tendencją do rozplemu i form nietypowych. W okresie tym zdarzały się rozpoznania histopatologiczne mięsakowłókniaka.

2. Faza przerostu rozcięgna, zwana również stadium przykurczeń. W tym okresie powstają główne przykurczenia w stawach. W obrazie histopatologicznym przeważają fibrocyty.

3. Faza końcowa, czyli zbliznowacenia. Przykurcz jest utrwalony i nie wykazuje tendencji do progresji. Obraz histologiczny wykazuje zbite bezkomórkowe pasma włókniste o minimalnym unaczynieniu.

Proces bliznowaty w przebiegu przykurczu Dupuytrena obejmuje nie tylko rozcięgno dłoniowe, ale również wszystkie elementy łącznotkankowe. W związku z powyższym deformacje spowodowane przykurczeniem są zależne od umiejscowienia i rozległości procesu bliznowacenia.

Jeśli zajęte są głównie włókna podłużne rozcięgna – dominuje przykurcz zgięciowy palców; warstwa poprzeczna – zwężenie ręki; pasma pionowe – uwidaczniają się wyraźnie wciągnięcia skóry. Zajęcie więzadła poprzecznego powierzchownego i więzadeł „pływackich” uniemożliwia odwodzenie palców. Znajomość tych zależności ułatwia w znacznym stopniu postępowanie operacyjne.

W przebiegu przykurczu Dupuytrena występują często zmiany towarzyszące, jak obniżenie czucia w obrębie opuszek palców, parestezje, zaburzenia ukrwienia. Częściej występują przykurczenia u osób chorych na cukrzycę, padaczkę czy alkoholizm. Występowanie tych dodatkowych objawów lub chorób niekorzystnie rokuje o wynikach leczenia.

Podział przykurczu Dupuytrena, uwzględniający zsumowaną wartość kątową przykurczu oraz problem zajęcia rozcięgna grzbietowego prostowników:

Stadium I – zajęcie głównie włókien podłużnych rozcięgna – przykurcz w stawie śródręczno-paliczkowym do 30°. Stawy międzypaliczkowe wolne.

Stadium II – wyraźny zgięciowy przykurcz w stawach śródręczno-paliczkowych i międzypaliczkowych bliższych. Suma kątów przykurczu mniejsza niż 90°.

Stadium III – przykurcz obejmuje warstwy głębsze rozcięgna. Suma kątów powyżej 90°. Ręka zwężona, zwykle ograniczenie odwodzenia palców.

Stadium IV – przykurcz jak w stadium III, jednak występują objawy zajęcia procesem bliznowatym więzadła Landsmera oraz rozcięgna prostowników, co powoduje przeprost w stawie międzypaliczkowym dalszym. W stadium tym są najgorsze rokowania, co do wyników leczenia.

Przebieg choroby jest długotrwały i nie zawsze typowy. Przykurcz rozpoczyna się najczęściej w 5. dekadzie życia, częściej u mężczyzn niż u kobiet. Zwykle pojawia się delikatne zgrubienie bądź drobny guzek w obrębie dłoni. W tym stadium rozwój choroby może być zahamowany. Zwykle jednak po pewnym czasie następuje faza szybkiego tworzenia się przykurczeń i w okresie około 6 miesięcy-roku pojawiają się przykurczenia palców, najczęściej serdecznego i małego.

Po okresie dalszym może dojść do zajęcia palców strony promieniowej lub spoidła kciuk-wskaziciel, a czasami proces kończy się przykurczem tylko jednego palca. Długotrwałe utrzymywanie się przykurczu prowadzi stopniowo do utrwalenia zmian w aparacie więzadłowo-stawowym, co może uniemożliwić prawidłowe leczenie.

Leczenie przykurczu Dupuytrena jest przede wszystkim operacyjne. W przebiegu leczenia stosuje się również zabiegi fizykoterapeutyczne między innymi: nagrzewanie dłoni, ultradźwięki, hydrokortyzową jonoforezę. Ważną funkcję zarówno przed jak i po operacji odgrywa kinezyterapia oraz masaże. Rehabilitacja zastosowana we wczesnym okresie może hamować postęp choroby. Kinezyterapia pooperacyjna obejmuje ćwiczenia usprawniające ręki.